تأثیر ترکیبی تمرین استقامتی و آتورواستاتین بر سطوح سرمی اینترلوکین - ۱۰ پس از انفارکتوس تجربی میوکارد در رت ها

مقدمه: آتورواستاتین و تمرینات استقامتی ممکن است اثرات مثبت مضاعفی بر فرآیند التهاب پس از انفارکتوس میوکارد (mi) داشته باشند. بنابراین، پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر ترکیبی تمرین استقامتی و سه دوز داروی آتورواستاتین بر سطوح سرمی اینترلوکین - 10 (il-10) پس از انفارکتوس تجربی میوکارد در رت ها انجام شد.  مواد و روش ها: 75 سر رت نر (با سن 10-8 هفته و با میانگین وزن 10 ± 230 گرم) به طور تصادفی به 9 گروه کنترل کاذب (شم)، کنترل، تمرین استقامتی، آتورواستاتین (5، 10 و 15 میلی گرم/کیلوگرم) و تمرین + آتورواستاتین (5، 10 و 15 میلی گرم/کیلوگرم) تقسیم شدند. mi به وسیله ی تزریق زیرجلدی ایزوپرنالین (150 میلی گرم/کیلوگرم) در دو روز متوالی القاء شد. مداخله دارویی و تمرین استقامتی، 2 روز پس از mi شروع و به مدت 4 هفته تداوم یافت. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه در سطح 05/0>p تحلیل شدند. نتایج: تمرین استقامتی همراه با مصرف 10 میلی گرم/کیلوگرم آتورواستاتین به طور معنی داری سطوح سرمی il-10 را افزایش داد (001/0=p)، اما تأثیر تمرین استقامتی به تنهایی، دوزهای مختلف داروی آتورواستاتین به تنهایی و ترکیب تمرین استقامتی با دوزهای 5 و 15 میلی گرم/کیلوگرم آتورواستاتین تأثیر معنی داری بر سطوح سرمی il-10 نداشت. نتیجه گیری: به نظر می رسد که تمرین استقامتی همراه با مصرف 10 میلی گرم/کیلوگرم آتورواستاتین بهترین ترکیبی است که می تواند وضعیت التهابی پس از mi را بهبود بخشد.